Edward Maalouf pakt tweede bronzen medaille
Het was weer een mooie dag voor team Libanon. De verwachtingen waren zeer hoog gespannen na de formidabele tijdrit die Edward afgelopen vrijdag afleverde. Iedereen dacht dat Edward “wel even” de gouden plak binnen zou halen. Zelf hielden Edward met zijn begeleidingsteam een slag om de arm. De winst is immers pas binnen als je echt als eerste over de meet komt. En er kan veel gebeuren in de twee dagen na de tijdrit. Zaterdag heeft Edward een betrekkelijk rustige dag meegemaakt ondanks de vele telefoontjes en de vele aanhoudingen in het olympische dorp om hem te feliciteren. Hij heeft met zijn vaste trainingsmakker Vico Merklein nog lekker een uurtje los kunnen rijden in het dorp. Wat er wel opviel was dat Edward wat klachten had aan het zitvlak. Hij merkte op dat er een behoorlijk groot abces zich ontwikkelde, en omdat hij de gehele dag zittend in zijn rolstoel doorbrengt werd dat er niet beter op zou later blijken. Maar goed, na weer de nodige koolhydraten gestapeld te hebben ging hij vroeg naar bed omdat 06.00 uur immers het klokje weer afging. De grote dag was aangebroken.
Op deze dag moest alles eruit komen waarvoor hij al drie jaar had geinvesteerd. Zijn bike was op en top in orde gemaakt door Vico, Henk en Herman. Daar kon het niet aan liggen. De Libanese delagatie bestaande uit Chef de Mission Roela, Farah en Baschir zat op de tribune met vlag en luide toejuichingen. Vico en Herman hadden op de grote steile klim postgevat en hielden Henk op de hoogte van het koersverloop op de berg. Henk zelf liep rond de start/finishplaats. 10.05 uur werd er gestart. Edward had voor de start goed warmgereden op de Taxc omdat er werd verwacht dat na 2 minuten koers de boel gelijk op een hoop gereden zou worden op de bewuste steile klim. Dit was niet het geval en alles kwam in 1 groep over de eerste berg. Bij de tweede beklimming vielen er na een versnelling al wat gaatjes, maar ook dit werd in de afdaling allemaal dicht gereden. Het gevaar in zo’n grotere groep ligt dan op de loer. Een stuurfout van een collega kan zomaar einde wedstrijd betekenen. Bijna gebeurde dit ook voor Edward. Er reed iemand bij Edward naar binnen. De crash was daar. Gelukkig kon hij met zijn arm ondersteuning aan het asfalt geven waardoor hij toch verder kon. Er moest in de slopende koers wel een gat dichtgereden worden. Uiteraard kost dit weer extra kracht in de 30 C. De derde beklimming was weer wat heftiger, maar Edward hield goed stand. Steeds klom hij als tweede of derde omhoog, waarmee hij een goede indruk gaf. Op de vierde klim reden dan toch echt 4 man weg. Deze vier gingen voor goud, zilver of brons. Bij het oprijden van de ” blauwe venue ” was er nog 800 meter te gaan. Henk had het niet meer, overtuigd van de kans die Edward had om de gouden plak binnen te slepen. Maar, helaas, met het oprijden van de Venue had tijdritwinnaar Heinz Frei een kleine voorsprong op Edward en Max Weber. Kort daarachter zat nr. vier. Henk zag al direct dat het geen goud zou worden. Edward ging als tweede de laatste 180 graden bocht in met Max Weber in het kielzog. Net voor de meet kwam Max nog over Edward heen en zo greep Edward Brons.
Toch eerst een kleine teleurstelling bij het begeleidingsteam, net zoals Edward had na de bronzen medaille van de tijdrit. Maar na het koersverloop en het verhaal van Edward te hebben aangehoord, waarbij hij aangaf veel last te hebben van vermoeidheid, abces en de crash die hij in de tweede ronde maakte, sloeg de lichte teleurstelling om in vreugde. Brons bleek namelijk echt het hoogst haalbare vandaag. Er volgde een hele mooie medal ceremonie waarbij bij alledrie de medaillewinnaars de blijdchap ervanaf droop, en terecht!!!
Dat het echt menens is met het abces op Edwards achterwerk bleek uit het feit dat bij hij bij terugkomst in het dorp direct naar het olympische hospitaal wilde omdat hij zich erg moe voelde en nog meer dat het abces echt een groot probleem werd. Op dit moment is Edward op weg naar een echt ziekenhuis om de wond te laten reinigen en misschien opente breken. Het begeleidingsteam denkt niet dat dit een twee drie opgelost is allemaal. Zeker is dat Edward voorlopig niet kan en mag zitten. Hij zal dus de rest van de tijd liggend door moeten brengen. Jullie zullen begrijpen dat die bronzen plak vandaag echt een zwaarbevochten exemplaar is geweest. Hijzelf was direct na de finish zeer tevreden met de bronzen plak. Wij als begeleidingsteam zien het nu als een gouden plak!
Met twee bronzen plakken is dit olympische avontuur voor Edward tot een einde gekomen. Een heel sterk staaltje.
vr gr uit China,
Henk, Herman en Vico
Leave a comment